حدود دو سال پیش با استعانت از سریال LOST نوشتم که ثابت (Constant) من، چیزی که در زمان تغییر نمی‌کنه و همیشه قابل مراجعه است، وبلاگه و البته در ادامه هم با استعانت از فیلم Inception وی، یعنی خودم افزودم که توتم من، وبلاگمه (اینجا).
امروز اما کشف جدیدتری کردم. بعد از دیدن عکس‌های حمله‌ي گروه فشار به ماشین روحانی پس از بازگشت از آمریکا و مشت و لگد پرانی‌ها، این حرکت برام مثل یادآوری بیدار بودن و واقعی بودن اتفاقات بود. دقیقا همون چیزی که در inception بود مثل کسی که زیاد به‌ش خوش گذشته به همراهش می‌گه بزن توی گوشم تا مطمئن بشم بیدارم و خواب نمی‌بینم!
هنوز دو ماه هم از اومدن روحانی نگذشته، وزرای امور خارجه ایران و آمریکا سر یک میز نشستن و روسای جمهور هم مکالمه‌ی تلفنی داشتن. وقتی وقایع اینقدر سرعت می‌گیره همیشه چیزی لازمه که یادآوری کنه بیداری. تلنگری، ثابتی، توتمی به نام گروه فشار.
پسريخی 